بررسی تریکومونیازیس در زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان و مراکز بهداشتی درمانی شهر یزد در سال ۸۵

مقدمه : تریکوموناس واژینالیس تک­یاخته انگلی می­باشد که مسبب تریکومونیازیس در انسان می­باشد. این بیماری از بیماری­های منتقله از راه جنسی است که به­لحاظ انتشار جهانی، اهمیت دارد. این بیماری طیف وسیعی از نشانه­های بالینی از جمله التهاب شدید و سوزش توأم با ترشحات بد­بو و خارش را به­دنبال دارد. برآوردهای اخیر بیماری در جهان مؤید این است که بالغ بر 170میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا هستند. هدف از انجام این تحقیق برآورد میزان شیوع و تعیین رابطه بین برخی علایم مؤثر نظیر عوامل دموگرافیک و نشانه­های بالینی بیماری بود. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر مطالعه­ای مقطعی است که در آن 384 نفر از مراجعین به مراکز بهداشتی، درمانی شهر یزد در یک دوره یک­ساله توسط مامای آموزش دیده مورد معاینه و مصاحبه قرار گرفتند. در این معاینه علاوه بر مشاهده بالینی، دو نمونه با استفاده از سوآپ کتانی استریل از ناحیه فورنیکس خلفی و سرویکس برداشت شد. نتایج آزمایشات مربوط به گسترش مرطوب و کشت نمونه­ها و آزمون ph پس از درج در پرسش­نامه به­منظور تعیین شیوع و هم­بسته­های آن با استفاده از آزمون  χ2 تحلیل گردیدند. نتایج: در این مطالعه ملاحظه گردید که 8 نفر (1/2%) طی روش مشاهده مستقیم گسترش مرطوب و 10 نفر (6/2%) به روش کشت نمونه­ها مثبت تشخیص داده شدند. رابطه معنی­داری بین شغل افراد و ابتلا به بیماری دیده نشد (05/0p>)، ولی ارتباط معنی­داری بین شیوع ابتلا به تریکومونیازیس و تعداد دفعات زایمان به­دست آمد (003/0 p=). نتیجه­گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان شیوع تریکومونیازیس اگر چه نسبت به معدودی از پژوهش­ها افزایش اندکی یافته است اما نسبت به بسیاری از مطالعات دیگر در این زمینه کاهش چشمگیری را نشان می­دهد که به­نظر می­رسد عوامل دموگرافیک و فرهنگی بیش­ترین نقش را در بروز این کاهش ایفاد نموده­اند.